Η Αφροδίτη Διαμαντοπούλου επιλέγει …

Η Αφροδίτη Διαμαντοπούλου επιλέγει …

Για το photologio, η φωτογράφος Αφροδίτη Διαμαντοπούλου ανασύρει από το προσωπικό της αρχείο 4+1 αγαπημένες της φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …

 


Η φωτογραφία είναι για μένα μια μοναχική κυρίως ενασχόληση. Είναι μια εσωτερική ανάγκη, κάποιες φορές συνειδητή και κάποιες όχι,  επηρεασμένη από τις προσωπικές μας μνήμες και βιώματα.

Παρόλα αυτά, μόνο όταν μοιράζεται παίρνει ζωή. Μετά το μοναχικό στάδιο της δημιουργίας μιας εικόνας, έρχεται το μοίρασμα με τον θεατή. Η γοητεία είναι όταν ο θεατής καλείται να τοποθετήσει τις δικές του αναμνήσεις μέσα σε αυτό ή να δημιουργήσει εντελώς δική του αφήγηση.

Α.Δ.

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου 

 Από την σειρά “(No) stories to be told”. Η σειρά αφορά σε ένα εσωτερικό διάλογο με το παρελθόν μου, ένα ταξίδι από το σήμερα στο χτες. Πρωταγωνιστές  εγώ, η οικογένεια μου, συγγενείς και φίλοι. Οι ρόλοι και οι ιστορίες τους που ξέρουμε αλλά και αυτές που δεν θα ειπωθούν ποτέ.


Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

Covid19 και καραντίνα. Μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας. Η μόνη διέξοδος –καλλιτεχνική και μη- το μπαλκόνι μας και το καθημερινό περπάτημα. Όμως σε κάθε κρίση υπάρχει μια ευκαιρία! 

Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ανακάλυψα την γοητεία της νυκτερινής φωτογραφίας όπου ακόμη και τα πιο απλά πράγματα αποκτούν άλλο νόημα και άλλη ομορφιά.


Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

Ουκ έστι  χείρων ουδεμία φύσις τέχνης. Και γαρ αι τέχναι τας φύσεις μιμούνται.

–Καμιά μορφή της φύσης δεν είναι κατώτερο από την τέχνη, αφού οι τέχνες απλά μιμούνται τη φύση.

(Μάρκος Αυρήλιος, 121-180 μ.Χ., Ρωμαίος Αυτοκράτωρ)

Όταν αντίκρισα το συγκεκριμένο τοπίο, μου φάνηκε σαν ζωγραφικός πίνακας οπότε μου ήταν αδύνατο να μην το απαθανατίσω. Το φυσικό περιβάλλον είναι αυτοσυντηρούμενο και αυτάρκες. Γνωρίζοντας από άλλη ενασχόλησή μου ότι στην φύση ακόμη και τα νεκρά δέντρα ή τα ξεραμένα φύλλα παίζουν τον ρόλο τους στο οικοσύστημα, για μένα τα πάντα σε αυτή τη φωτογραφία είναι σε αρμονία.


Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

Πολλά χρόνια πριν στο παλιό λιμάνι της Θεσσαλονίκης πλαισιωμένο με ομίχλη. Ένας άνθρωπος επικοινωνεί – λεκτικά ή όχι δεν ξέρω-  με τον σκύλο του. Για μένα, το τοπίο είναι πλήρως εναρμονισμένο με την «σύνδεση» αυτών των δύο. Είναι μια μαγική στιγμή. Από τις πρώτες μου φωτογραφίες, τραβηγμένη με κινητό τηλέφωνο.


Η Αφροδίτη Διαμαντοπούλου επιλέγει … Todd Hido

Todd Hido

Οι φωτογραφίες του Todd Hido είναι μοναδικές και γεμάτες ενέργεια έστω κι αν δεν διαδραματίζεται κάτι στο προσκήνιο. Στα τοπία του αλλά και στα άδεια σπίτια ενώ δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη φιγούρα, είναι γεμάτα από την ανθρώπινη παρουσία. Αισθάνομαι ότι μου είναι οικεία και ταυτόχρονα άγνωστα.

Όπως λέει και ο ίδιος «Νομίζω ότι οι άνθρωποι που συνδέονται πραγματικά με τη δουλειά μου βλέπουν κάτι από τον εαυτό τους σε αυτό, δεν  βλέπουν εμένα απαραίτητα».


Info (σε πρώτο πρόσωπο):

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Ασχολούμαι συστηματικά με την φωτογραφία από το 2015.
Η πρώτη μου επαφή ήταν μέσω e-learning. Στη συνέχεια παρακολούθησα σεμινάρια φωτογραφίας στο Σπίρτο και τα τελευταία 5 χρόνια παρακολουθώ τα μαθήματα φωτογραφίας στο εργαστήρι του δήμου Χαλανδρίου, με εισηγητή τον Μπάμπη Κουγεμήτρο.
Εκτός από τις ετήσιες  εκθέσεις του εργαστηρίου, φωτογραφίες μου έχουν λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στο Chania International Photo Festival, στην Blank wall gallery, Ifocus gallery, Ελληνική φωτογραφική εταιρία. Επίσης έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό φωτογράφος (gallery των αναγνωστών) και στoν ιστότοπο του περιοδικού dodho (www.dodho.com). Η σειρά (No) stories to be told έχει λάβει τιμητική διάκριση στο International Photography Awards.
Instagram: Diamantopoulou.afroditi
Facebook: Afroditi Diamantopoulou