Ο Αλέξανδρος Βρεττάκος επιλέγει …
Ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Αλέξανδρος Βρεττάκος μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του…
Ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο αγαπημένες του φωτογραφίες και μας τις παρουσιάζει μαζί με ιδιαίτερα μύχιες σκέψεις…
Αλέξανδρος Βρεττάκος
ΠΤΩΣΕΙΣ
Πάντα η αμαρτία απασχολούσε το μυαλό μου και μέσα από την Ορθόδοξη πίστη μου αλλά περισσότερο από την σχέση της με την συνείδηση μου. Γιατί να μην μπορούμε να ελέγξουμε τον μηχανισμό των αμαρτωλών μας πράξεων αφού συνειδησιακά διαφωνούμε με αυτές. Μήπως οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά από μόνοι μας είμαστε αδύναμοι να ξεφύγουμε από την φύση μας που συνδέεται με την πτώση μας από τον κήπο της Εδέμ? Μήπως τα μήλα των πειρασμών και των πράξεων του παρελθόντος περιφέρονται συνεχώς γύρω μας, προκαλώντας και υπενθυμίζοντας σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας? (Βρεττάκος Αλέξανδρος)
Αλέξανδρος Βρεττάκος
Σαν να περίμεναν κάτι που δεν ήρθε ποτέ!
Η παλιά Χαραυγή από την πρώτη μέρα που την επισκέφτηκα το 1990 αποτέλεσε για μένα ένα φωτογραφικό περιβόλι. Οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν εξαιτίας της ΔΕΗ που απαλλοτρίωσε το χώρο για την εξόρυξη του λιγνίτη. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου επίσκεψη στο χωριό. Πλησίασα και πάρκαρα στην άκρη του χωριού, ζώθηκα τον φωτογραφικό μου εξοπλισμό και ξεκίνησα να φωτογραφίζω τα σπίτια και τους δρόμους. Το χωριό φαινόταν να είναι έρημο εδώ και πολύ καιρό. Ίσως για καμιά πέντε-έξι χρόνια. Έμοιαζε σαν να είχε πέσει βόμβα υδρογόνου που εξαφανίζει κάθε ζωντανό οργανισμό στην γύρω περιοχή αφήνοντας τα κτίρια ανέπαφα. Δεν άκουγες παρά μόνο το βουητό των ταινιόδρομων με τα ράουλά τους να στριγγλίζουν πού και πού. Η αίσθηση ενός θεατρικού σκηνικού ήταν έντονη όπου και να γύριζες το βλέμμα. Όλα ήταν εκεί, η πλατεία, το σχολείο, η αγορά, η εκκλησία. Κανείς όμως, η κάθε γωνία επιβεβαίωνε την απουσία των ανθρώπων. Μα όχι, να όπου στη γωνιά του μοναδικού πρατηρίου του χωριού κάθονται δυο άτομα. Πλησιάζω και χαιρετώ. Καμία αντίδραση όμως, ούτε που κουνήθηκαν τα βλέμματα τους. Νιώθω να συμβαίνει κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω. Διακριτικά σηκώνω τη μηχανή και τραβάω μερικές εικόνες. Και πάλι καμία αντίδραση. Απομακρύνομαι σιγά-σιγά γεμάτος ερωτηματικά. Γιατί άραγε με αγνόησαν, γιατί δεν αντέδρασαν στην παρουσία μου, από τη στιγμή που ήμασταν οι μοναδικοί άνθρωποι στην γύρω περιοχή. Μήπως θύμωσαν, μήπως φοβήθηκαν; Μα ήταν σαν να μην υπήρχα για αυτούς. Τίποτα δεν διαγραφόταν στα πρόσωπά τους. Σταμάτησα και τους έριξα μια τελευταία ματιά από μακριά. Καμία απολύτως αλλαγή. Ακίνητοι στις θέσεις τους, σαν να περίμεναν κάτι που δεν ήρθε ποτέ. Μετά από μέρες συναντήθηκα στην Κοζάνη με κάποιον γνωστό μου που καταγόταν από την Χαραυγή. Τώρα πλέον έμενε στο καινούργιο του σπίτι, στο νέο χωριό, κάπου είκοσι χιλιόμετρα μακριά από το παλιό. Του διηγήθηκα την παράξενη συνάντηση μου όταν φωτογράφιζα. Έκανε μια γκριμάτσα και μου εξήγησε ότι αυτοί ήταν οι δύο τρελοί του χωριού τους που ήταν και αδέρφια. Ποτέ δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν και να μείνουν στο νέο χωριό. Από μόνοι τους με τα πόδια γυρνούσαν πίσω στο παλιό, όσες φορές και αν οι κάτοικοι τούς επέστρεφαν στο καινούργιο.
Αλέξανδρος Βρεττάκος
Από τότε πάντα όταν κοιτώ τις φωτογραφίες που τους τράβηξα, ένα πικρό συναίσθημα μελαγχολίας μου έρχεται. Άραγε τι να απέγιναν. Για κάποιο διάστημα οι καρέκλες τους έχασκαν άδειες στην γωνιά. Με το χρόνο εξαφανίστηκαν και αυτές μαζί με τις παλιές αντλίες του πρατηρίου, όπως και πολλά άλλα στην παλιά Χαραυγή! (Βρεττάκος Αλέξανδρος)
Αλέξανδρος Βρεττάκος
Πώς προέκυψαν οι «μυθοβραχίες»
Μερικά πράγματα στη ζωή μας προκύπτουν τυχαία. Καθώς επεξεργαζόμουν κάποιες φωτογραφίες βράχων στον υπολογιστή μου, ανακάλυψα ότι, διπλασιάζοντάς συμμετρικά με την τεχνική του καθρεπτισμού, παρουσιάζονταν παράξενες μορφές σε κάποιες από αυτές. Αυτό μου προκάλεσε έναν στιγμιαίο φόβο, αλλά και το ενδιαφέρον να ερευνήσω πιο σοβαρά το φαινόμενο, με αποτέλεσμα εδώ και ένα χρόνο να αναζητώ και να φωτογραφίζω βράχια γύρω από την Κοζάνη. Σ’ αυτές τις φωτογραφικές μου περιπλανήσεις, βρέθηκα σε σημεία της περιοχής πολύ ιδιαίτερα Εντόπισα παράξενους τεράστιους βράχους σε σημεία που δεν μου φαινόταν εντελώς φυσική η παρουσία τους, εγκαταλελειμμένα λατομεία με σπασμένες κοτρόνες που κάποιος σαν να επέστρεψε στο φυσικό τους περιβάλλον, μυστικές λίμνες σε χαράδρες και βράχους που ήταν αδύνατο να υποψιαστεί κανείς την ύπαρξή τους καθώς ξεπρόβαλλαν από το πουθενά. Οι μορφές και τα όντα που προκύπτουν από τον συμμετρικό διπλασιασμό της εικόνας τους εναρμονίζονται απολύτως με την ελληνική μυθολογία περί Τιτάνων, Γιγάντων, Κυκλώπων και Εκατόγχειρων. «Η Γη όσο και αν παρακαλούσε τον Ουρανό να αφήσει τα παιδιά της, αυτός της απαντούσε ότι “δεν ήθελε παιδιά τέρατα”! Και άλλα παιδιά να γεννούσε, σκεφτόταν, την ίδια τύχη θα είχαν κι αυτά… θα τα πετούσε στα Τάρταρα !» Η ενασχόλησή μου με τους βράχους με έκανε να καταλάβω το πόσο ευάλωτος και μικρός είμαι απέναντι τους, σαν άνθρωπος, σαν ιστορία, σαν ύλη. Κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι σε ανταπόδοση του χρόνου που τους αφιέρωσα αποφάσισαν να μου δωρίσουν αυτές τις ενδιαφέρουσες εικόνες που κρύβουν μέσα τους! (Βρεττάκος Αλέξανδρος)
Αλέξανδρος Βρεττάκος
ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ
Δεν είναι καμιά φοβερή φωτογραφία και μπορεί από κάποιους να θεωρηθεί και κλισέ, όμως εγώ πλήρωσα το τίμημα για να την βγάλω και αυτό από μόνο του την κάνει ξεχωριστή για μένα. Ήμουν λοιπόν στο καρναβάλι της Εράτυρας και ψάχνοντας για ενδιαφέρουσες εικόνες κατέληξα να τραβάω χαμηλά πλάνα τους τρομπετίστες ελπίζοντας ότι η ιδιαίτερη γωνία λήψης θα μου δώσει το κάτι παραπάνω για μια εντυπωσιακή φωτογραφία. Επέλεξα λοιπόν τον καταλληλότερο εμφανισιακά οργανοπαίκτη και χώθηκα, χαμηλώνοντας μπροστά του με σηκωμένη τη μηχανή μου σχεδόν κάθετα πάνω από το κεφάλι μου. Αυτός με την σειρά του θέλοντας να βοηθήσει την κατάσταση σήκωσε την τρομπέτα του ψηλά να παίξει πιο πανηγυρικά κολακευόμενος και λίγο που κάποιος φωτογράφος ασχολείται μαζί του. Νιώθω λοιπόν ότι έχω ένα ενδιαφέρον πλάνο που δεν πρέπει να χάσω. Αρχίζω να διορθώνω την φωτομέτρησή μου έχοντας απέναντι μου αυτό το κόντρα φως του ουρανού, δημιουργώ το κάδρο μου, επιλέγω προσεκτικά την εστίασή μου και είμαι έτοιμος να απελευθερώσω το κλείστρο όταν αντιλαμβάνομαι ότι από το χείλος της τρομπέτας αρχίζουν να κρέμονται σάλια του τρομπετίστα ακριβώς πάνω από το πρόσωπο μου ! Αστραπιαία περνούν από το μυαλό μου δύο επιλογές : ή τραβιέμαι πλάγια και γλυτώνω με κίνδυνο να χάσω τη φωτογραφία ή επιμένω στο κάδρο πατώντας το κουμπί και γρήγορα την κάνω αφού πάρω την εικόνα. Επιλέγω το δεύτερο. Δυστυχώς όμως οι σταγόνες ξεκινάνε την πτώση τους και ένα ανατριχιαστικό σπλιάτς ακούγεται δυνατά μέσα μου νιώθοντας το κρύο υγρό στο κέντρο του μετώπου μου! Πάτησα το κουμπί του κλείστρου μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μετά, και σηκώθηκα αμέσως με σκυμμένο το κεφάλι να μην τρέξουν τα σάλια και στο υπόλοιπο πρόσωπο μου. Σκουπίστηκα γρήγορα με το μανίκι μου και κοίταξα τον παππού που κουνούσε χαρούμενα και ρυθμικά την τρομπέτα στο αυτί μου. Φυσικά δεν κατάλαβε τι είχε συμβεί και εγώ συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς το ανάλογο κόστος. Δεν επέτρεψα το μυαλό μου να επεξεργαστεί άλλο το συμβάν, προτίμησα να χωθώ πάλι μέσα στη γιορτή συνεχίζοντας να φωτογραφίζω. (Βρεττάκος Αλέξανδρος)
Gibert Garcin
Αρκετοί είναι οι φωτογράφοι των οποίων θαυμάζω την δουλειά τους ένας από αυτούς είναι και ο Gilbert Garcin. Αρχισε σε μεγάλη ηλικία την φωτογραφία και εντάσσεται στο Σουρεαλιστικό της κομμάτι. Πολλές φωτογραφίες χρησιμοποιούνται σε βιβλία ψυχολογίας. Φωτογραφίζει τον εαυτό του ή την γυναίκα του ή και τους δύο μαζί. Παραθέτω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες του. Με αυτή του την φωτογραφία θέτει ερωτήματα που αφορούν την σχέση των δύο φύλων ανδρός – γυναικός. Πχ. την διαφορετικότητα, την συμβίωση , την απόσταση, την οικειότητα, την αποξένωση, το αναπόφευκτο, την επικοινωνία, τον έρωτα, τον χρόνο, την φύση, την προσπάθεια, το τέλος και άλλα πολλά. (Βρεττάκος Αλέξανδρος)
Info:
Γεννήθηκε το 1964 στην Κοζάνη, όπου ζει μέχρι σήμερα. Εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής αγωγής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 1988 αποφοίτησε από τη σχολή φωτογραφίας «Branko Bajic» στο Novi-Sad της Σερβίας. Δίδαξε φωτογραφία στα ΝΕΛΕ και στα ΙΕΚ Κοζάνης τη δεκαετία του 1990. Το ίδιο διάστημα οργάνωσε τμήματα φωτογραφίας και δίδαξε σε διάφορα προγράμματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2002 δημιούργησε σε συνεργασία με το Δήμο Κοζάνης το Φωτογραφικό Εργαστήρι «Φωτοδίοδος», όπου μέχρι σήμερα διδάσκει φωτογραφία. Έχει κάνει δεκαεννέα ατομικές εκθέσεις. Είναι μέλος του «Φωτογραφικού Κύκλου» από το 2014.
www.vrettakos.gr
Εκθέσεις
1999 Νοέμβριος Ατομική έκθεση με θέμα «Passing by».
Φωτογραφικό Kέντρο Θεσσαλονίκης
2008 Νοέμβριος Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση στην Photobiennale του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με θέμα «Χρόνος».
2010 Απρίλιος Ατομική έκθεση στην Photobiennale του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με θέμα «Μια Χαραυγή στην Δύση της» 2011 Φεβρουάριος Ατομική
2011 Οκτώβριος Ατομική έκθεση με θέμα ‘Μυθοβραχίες’ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης Contrast / Αντίθεση.
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη
2012 Ιούνιος Έκθεση Φωτογραφίας με θέμα «Πάμε απέναντι»
(διοργάνωση: ΕΣΗΕΜ-Θ) Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης
2013 Μάρτιος Έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Φωτογραφίζω» μαζί με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στον εκθεσιακό χώρο του Δήμου Κοζάνης.
2014 Ιούλιος Ατομική έκθεση στην Photobiennale του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με θέμα τον «Λόγο» .
